ယောက်ခမကြီးကမျက်နှာချိုတယ်

ညွှန်ကြားရေးမှုးဦးမောင်မောင် သက်ပြည့်ပင်စင်ယူခဲ့သည်မှာ တစ်နှစ်ရှိပြီဖြစ်သည်။ရုံးမှာစီစဉ်ညွှန်ကြားနေကျ လူဆိုတော့ အငြိမ်းစားယူလိုက်တော့လည်း ငြိမ်ငြိမ် မနေတတ်ရှာပေ။အခုတလောမှာ ဘာကိုမှအလိုမကျဖြစ်နေသည်။ဦးမောင်မောင်ကတော် ဒေါ်မိမိက ဦးမောင်ထက် သုံးနှစ်လောက်ငယ်တော့ ခြောက်ဆယ်၏ ဟိုဘက်ကိုသီသီစွန်းလာပြီဖြစ်သည်။
ငယ်ငယ်တုန်းကတော့ တစ်ဦးနှင့်တဦး ချစ်ကြိုက်ပြီး ယူခဲ့ကြသော်လည်းနှစ်ပေါင်း၃၀ကျော်၄၀ တွင်းရောက်လာပြီဆိုတော့ မျက်နှာကြောက တယ်ပြီး မတည့်ချင်လှတော့ပေ။ ပြီးတော့ဟိုကိတ်စတွေလည်းမရတော့တာကလည်း သိပ်ပြီးကြည့်မရစရာပဲလေ။ဦးမောင်မောင်ကတော့ သူ့ချွေးမ ရွှေစင် လေးကိုစိတ်ထဲစွဲပြီး သူ့လီးကမအိုသေးကြောင်းသိလာသည်။ချွေးမ ဆိုလို့ပြောရဦးမယ်။ဦးမောင်မောင်ရဲ့တစ်ဦးတည်းသော ချွေးမလေးပေါ့။ ဦးမောင်မောင် ဒေါ်မိမိတို့မှာသားနှစ်ယောက်ရှိပြီးသားအကြီးမောင်ကျော်တို့လင်မယားကို အိမ်ပေါ်ခေါ်တင်ထားတာဖြစ်သည်။
(သားအငယ်မောင်ဝင်းကတော့စီးပွားရေးလုပ်ပြီး သူ့ရုံးခန်းနားမှာပဲ အိမ်ဌားနေတော့သည်။) ပထမတော့ ချွေးမဆိုတာ ကိုယ့်သမီးလိုပဲမို့ဦးမောင်ဘယ်လိုမှမနေ၊ ဒါပေမယ့် လူကြီးလူကောင်း လူရိုးကြီး ဦးမောင်မောင်မှာ ငတ်နေတာလဲကြာ၊အိမ်အပြင်မှာလဲအပျော်မရှာတတ်သူမို့ ရွှေစင် ရဲ့ကပိုကရို အိမ်နေရင်းအလှကိုပဲ ကြည့်ရင်းစိတ်ဖြေနေရတာများလာသည်။
စံ့ကွ ားဖံ့ထွ ာွ းသောရွှေစင် ၏ ဖင်ကြီးက ဦးမောင်မောင်ကို အသက်ရှုမှားစေသည်မှာ အကြိမ်ကြိမ်။ ဖင်ကြီးက အကိတ်ကြီးဖြစ်သည်။ တကယ်တော့ ဦးမောင်မောင်ကသာ မသိတာ၊ သူ့ချွေးမ ရွှေစင် က ယောက်ခထီးကြီးရဲ့အကြည့်တွေ မရိုးသားတော့တာရိပ်မိသည်။ သူမကိုယ်တိုက်က ဒီလိုအကြည့်ခံရရင်စိတ်လှုပ်ရှားတာကြောင့်ရော အန်ဒရယ်လဲမရှိလောက်ဖူးလဲ ထင်လို့လွှတ်ထားလိုက်သည်။
တခါတခါသူမကပင်စပြီး ဦးမောင်ကို စ ပေးတတ်သည်။ဦးမောင်ရဲ့ရှေ့မှာကုန်းပြီးတခုခုလုပ်နေတတ်တာ၊ ဦးမောင်မောင်ကြည့်နေလောက်ပြီဆိုရင် သူမဖင်ကြီးတွေခါရမ်းသွားလောက်အောင်ကို လမ်းလျှောက်ပြလိုက်တတ်သည်။ ယောကျ်ားတွေ သူမကိုကြည့်တာ ရွှေစင်အဖို့မထူးဆန်းတော့။ သူမတို့ မိသားစုက အဝေးပြေးကားတွေထောင်ထားတာမို့ အိမ်မှာ ဒရိုင်ဘာတွေ၊ မက်ကင်းနစ်တွေအမြဲလိုလို ဝင်ထွက်နေတတ်တာ မဟုတ်လား။ သူမ လှလို့ငန်းကြတာလို့သာသဘောထားခ့သဲ ူဖြစ်သည်။
သူမ ကိုယ်လုံးလေးပေါ်အောင်လည်းဝတ်တတ်စားတတ်သည်။ အိမ်ကိုဝင်ထကွ ်နေတဲ့ ဒရိုင်ဘာတွေထဲက တစ်ကောင်နဲ့ စိတ်ကစားမိရာမှ ရွှေစင့်မိဘများက စိုးရိမ်ပြီး အိမ်ထောင်ချပေးခ့ြဲခင်းဖြစ်သည်။ကိုမောင်ကျော်က ရွှေစင့်ထက် အသက်ကြီးပြီး သဘောလည်းကောင်းသည်။ လက်ထပ်ပြီးခါစမှာပဲ ရွှေစင့်ကိုပုံမှန်ဖြုတ်သည်။ ရိုးအေးလွန်းတာအပြင် ရုံးအလုပ်တွေနဲ့အမြဲပိနေတာမို့ အခုနောက်ပိုင်း ရွှေစင် ကစပေးရင်တောင်နေ့တိုင်းမလုပ်တော့။
လိုးဖြစ်ရင်လဲ လေး၊ ငါးဆယ်မိနစ်လောက်လုပ်ပြီးရင် အရည်ထွက်သွားတာပဲ။ ရွှေစင် နာမှာလဲ အရမ်းစိုးရိမ်သူ။ ရွှေစင် ကတော့ ငယ်ပြီးစိတ်ကြွနေတဲ့အရွယ်၊ လီးအရသာကိုလဲ သိခါစမို့ ဘယ်လိုမှအားမရနိုင်ပါ။တခါတလေကိုယ်က ဖီးလ်တက်ရုံရှိသေးတယ်၊ သူကသုက်လွှတ်ပြီးဖလက်ပြနေပြီ။
အဲဒီအခါမျိုးမှာ ဟိုဘက်အခန်းက ဦးမောင်ဆီပြေးပြီးတက်ဆောင့်ပစ်လိုက်ချင်တယ်။ဟွန့် ..အရှက်နဲ့သိတ်ခါတွေထိန်းနေရလို့သာပေါ့..နောက်တယောက်ရှိသေးတယ် ..ကိုကျော့်ညီ မောင်ဝင်းပေါ့… အိမ်ကိုလာလည်ပြီဆိုရင် ရွှေစင့်တကိုယ်လုံးကိုသိမ်းကျုံးကြည့်တတ်တာ။ အင်္ကျီတွေ၊ ထမီတွေ အကုန်ဖောက်ထွင်းပြီးကြည့်တတ်တဲ့ မျက်လုံးရိုင်းလေး။ ရွှေစင်တခါတလေစဉ်းစားမိသည်။ မောင်ဝင်းက သူနဲ့အသက်ချင်းသိပ်ကွာတာမဟုတ်။
သူ့ကို ယူမိရင်တောင် ပိုကောင်းဦးမယ်လို့။ မောင်ဝင်းကတော့ သူ့ကိုယူမယ့်ပုံလုံးဝမပေါ်။ရည်းစားတွေထည်လဲတွဲနေသူ။
ဒီလိင်ကိတ်စမှာ ဝါသနာကြီးသူလို့ရွှေစင်မြင်မိသည်။ သူလဲ ရွှေစင့်ကိုစားချင်နေမှာပါ။ သူကတော့ ရွှေစင့်ကိုလှိမ့်နေအောင်လိုးနိုင်မှာလို့တောင်တွေးမိသည်။ အဲလိုတွေးလိုက်ရင် ရွှေစင့်ဖုတ်ဖုတ်လေးကရွှဲလာရော။
နောက် ရွှေစင် သတိရမိတ့ ဲ လူတယောက်က ရွှေစင့်အချစ်ဦး စိုင်းစိုင်း ဖြစ်သည်။ သူနဲ့ကတော့ ဘယ်အဆင့်မှမရောက်ခဲ့။ စိုင်းစိုင်းကိုယ်နှိုက်က အိမ်ကဒရိုင်ဘာမို့ လွန်လွန်ကျူးကျူးမလုပ်ရဲတာလဲပါသည်။ဒီနောက်ပိုင်းမှာ ရွှေစင်ပိုပြီး ဆာလာသည်။ ကိုကျော်က အလုပ်ကိတ်စနဲ့ခရီးသွားရသည်။ဒီရက်တွေမှာတော့ကိုယ့်ဟာကိုယ်ပဲအာသာဖြေရတော့မည်။
ညဘက်ရုပ်ရှင်ကြည့်တော့ အဖိုးကြီးနားကပ်ထိုင် ပြီးပွတ်သီးပွတ်သတ်လုပ်ပစ်လိုက်သည်။ ဘွားတော်ကြီးက ဘုရားရှိခိုးနေသည်လေ။လက်မောင်းကို နို့ကြီးနဲ့ပွတ်ပေးလိုက်တော့ အဖိုးကြီးဖီးလ်တက်သွားပုံပဲ။ လီးတောင်လာတာကို လက်နဲ့ကွယ်ထားရှာသည်။မိန်းမသဘာ၀ ယောကျာ်းတယောက် စိတ်ကို ဆွပေးနိုင်တာမို့ ကိုယ်ကိုကိုယ်ကျေနပ်မိသည်။
ဦးမောင်မောင်ကတော့ ရွှေစင်ကြောင့်ဒုတ်ခရောက်နေလေပြီ။ကိုယ့်ချွေးမချောလေးကို အင်မတန်လိုးချင်နေမိသည်။ ဘယ်က ဘယ်လိုစရမှန်းလဲမသိ။စွန့်လဲမစွန့်စားရဲ။ အိမ်မှာ ဟိုဟာမကြီးကလဲရှိနေသေးသည်။တသက်လုံးမိန်းမတွေနဲ့ကင်းကင်းရှင်းရှင်းနေလာခဲ့တဲ့ကိုယ့်ကိုယ်ကို့ပဲကျိန်ဆဲနေမိတော့တယ်။အိမ်ကအဘွားကြီးကို တခါမှသစ်စာဖောက်ခဲ့ဘူးသူမဟုတ်။အခုတော့ ရွှ နေတ့ေဲ ရွှစင်လေးကို ကောင်းကောင်းဆွဲချင်လာသည်။
သူငယ်ချင်းကောင်း ဒီနေ့ ရွှေစင် စိတ်ပြေလက်ပျောက် ရှော့ပင်ထွက်လာလိုက်သည်။ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်ဘဲ သူမရဲ့ ငယ့်ငယ်လေးတုန်းကသူငယ်ချင်း ထက်ထက် ကိုတွေ့သည်။ ဒီကောင်မက လှလာလိုက်တာ။ ရွှေစင်ပင်မနာလိုဖြစ်မိသည်။တီရှပ်ကျပ်ကျပ်လေးအောက်က နို့ကြီးတွေက ရုန်းထွက်နေသည်။ square-pants အောက်က ပေါင်တံလေးတွေကသွယ်သွယ်လျလျ။ ထက်ထက်နဲ့အတူဈေးဝယ်ရင်း ထက်ထက်ကသူန့အဲ တူနေ့လည်စာစားဖို့ခေါ်သည်။ သူ့ရည်းစားလေးလာခေါ်မည်တဲ့။
ထက်ထက်ရဲ့ရည်းစားရောက်လာတော့ ရွှေစင် အင်မတန်အံ့သြသွားရသည်။ သူ့ခဲအို ဖြစ်နေတာကိုး။မောင်ဝင်းရဲ့မျက်နှာမှာအင်မတန်ချိုသာနေသည်။ထက်ထက်ကလဲ မောင်ဝင်းကို သိသိသာသာကြီးကို ပွတ်သီးပွတ်သတ်လုပ်နေလေသည်။ စားပြီးတော့ ထက်ထက်က သူ့အိမ်လိုက်လာဖို့ခေါ်သည်။ ရွှေစင်ကတော့ အိမ်မှာဘာမှလုပ်စရာလဲမရှိ၊ ရွှေစင်နဲ့ကလဲမတွေ့ရတာကြာပြီမို့လိုက်သွားဖို့ သဘောတူလိုက်သည်။ ထက်ထက်ကမီးဖိုချောင်ထဲမှဝိုင်တလုံးယူလာပြီး ဝိုင်သောက်၊ ရုပ်ရှင်ကြည့်ကြလေသည်။ ထက်ထက်မှာအခွေတော်တော်စုံသည်။
အောကားအများစုဖြစ်သည်။ အောကားမကြည့်ရတာ ကြာပြီမို့ ထက်ထက်နဲ့အတူအောကားကြည့်ကြ၏။ခပ်ကြမ်းကြမ်းကားဖြစ်ရာ ရွှေစင်ရော ထက်ထက်ရောစိတ်ကြွရာလေသည်။ ထက်ထက်က သူ့ပေါင်လေးကိုပွတ်လာတာ ရွှေစင်သတိထားမိတယ်။ ဝိုင်အရှိန်နဲ့ ရီဝေဝေဖြစ်နေလို့ ရွှေစင်မတားမိ။ထက်ထက်လက်လေးကတဖြည်းဖြည်းနဲ့အောက်ဆင်းပြီးရွှေစင့်ထမိန်စကဒ်အကွဲလေးအောက်တိုးဝင်သွားတယ်။
ရွှေစင်ပေါင်ကို ကမန်းကတန်းစိလိုက်ပေမယ့် ထက်ထက်လက်က ရွှေစင့် စောက်ဖုတ်အုံလေးကို အုပ်ထားလိုက်ပြီလေ။အတွင်းခံအောက်ထဲလက်တိုးဝင်ပြီး သူမစောက်စိလေးကို ကစားပေးနေတာ ရွှေစင်ငြိမ်ခံနေလိုက်တယ်။အရသာက ကောင်းလွန်းလို့မရှက်နိုင်တော့ဘူးလေ။ အင်္ကျီကိုလှန်ပြီးကိုယ့်နို့တွေကိုယ်နယ်နေမိတယ်။ကလင်….. ကလင်… အရေးကောင်းတုန်း သောက်ဖုန်းကလာတယ်။
ထက်ထက်ကိုလှမ်းဖက်ပြီးတားဖို့လုပ်ပေမယ့် ဒီကောင်မက ချက်ချင်းထသွားတာပဲ။ဟေ့..ရွှေစင်…ရော့…ထက် လွှင့်ပစ်ပေးလိုက်တာကိုကြည့်လိုက်တော့ ဗိုင်ဗရေတာလေး။ ဒီအချိန်မှာ လီးတချောင်းလိုနေတဲ့ရွှေစင်အဖို့ဗိုင်ဘရေတာကလဲမဆိုးပါဘူး။ အတွင်းခံကို ချွတ်ပစ်ပြီး ကိုယ့်စောက်စိကိုယ် ကလိရတော့တာပေါ့။လီးငတ်နေ တ့အဲ ချိန် အောကားကြည့်ပြီး ကိုယ့်ဟာကိုယ်ဆော့ရတာဖီးလ်ပဲပေါ့။ ရွှေစင် ပတ်ဝန်းကျင်ကိုဂရုမစိုက်နိုင်တော့ပါဘူး။ အခန်းတခါးပွင့်ပြီး မောင်ဝင်း ဝင်လာတယ်။
ရွှေစင်ပြီးခါနီးဆဲဆဲလေးပေါ့။ ရွှေစင်တော်တော်ရှက်သွားတယ်။ ကိုယ့်ခဲအို အရှေ့မှာ အောကားကြည့်ပြီးဖြစ်ချင်တိုင်းဖြစ်နေတဲ့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ။ အဲဒီအချိန်မှာပဲ ထက်ထက်ပြန်ရောက်လာလေရဲ့။လုံးဝကိုယ်တုံးလုံးနဲ့။ ရွှေစင်ကိုယ်ကိုယ်ကိုပဲ ရှက်ရမလား ဒီမိန်းမအတွက်ပဲရှက်ပေးရမလားမသိတော့ဘူး ကြည့်ဦးလေ.. ဖင်တုံးလုံးနဲ့ထွက်လာပြီး မောင်ဝင်းနဲ့ ဖက်နမ်းနေလိုက်တာ။ မောင်ဝင်းကရွှေစင်ဘေးမှာဝင်ထိုင်ပြီးရွှေစင် ကို ဖက်ထားလိုက်တယ်။
ထက်ထက်ကတော့ မောင်ဝင်းပေါင်ကြားမှာ ဒူးထောက်ထိုင်ပြီးပုဆိုးကို ချွတ်ဖို့ကြိုးစားနေလေရဲ့။ မောင်ဝင်းရဲ့အနမ်းတွေကို ခံယူရင်း ရွှေစင်စဉ်းစားနေမိတယ်။ဒီအချိန်မှာ ထထွက်သွားရမလား။ မောင်ဝင်းပေါင်ကြားကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ အမယ်လေး . . .နဲတာကြီးမဟုတ်ပါလား ထက်ထက်ကတော့ အဲဒါကြီးကိုပါးစပ်ထဲ ကြိုးစားငုံနေတယ်။ပြီးတော့ မောင်ဝင်းကောင်းကောင်းမြင်နိုင်အောင် လေးဘက်ထောက်ပြီး သူ့ဖင်လေးကိုကော့ထားပေးလိုက်တာ။
ရွှေစင် ချက်ချင်းပဲ ထက်ထက်လက်ထဲက လီးကြီးကိုဆွဲလုပြီးစုတ်ပေးချင်လိုက်တာ။ မောင်ဝင်းလက်တွေက အငြိမ်မနေပါဘူး။ အခုဆို ရွှေစင့်အပေါ်ပိုင်းတခုလုံးဗလာကျင်းသွားပြီ။ကိုယ့်မတ်ရဲ့ရှေ့မှာ နို့ကြီးအပြူးသားနဲ့ ရွှေစင်ရယ်လေ..နို့နှစ်လုံးကို အပြန်အလှန်တလှည့်စီ စို့ပေးလိုက်၊ ရင်သားနှစ်မွှာကြားထဲကို လျက်ပေးလိုက် လုပ်နေရာ ရွှေစင်တယောက်လည်း အရသာထူးကို ခံစားလို့ လာနေရပြီ ဖြစ်သည်။
ရွှေစင် … စကဒ် ချွတ်ပြီး ကိုယ့်လီးကို စုတ်ပေးပါလား မောင်ဝင်း စကားကို ရွှေစင်မလွန်ဆန်ချင်ပါဘူး။ ပြီးတော့ သူပိုင်တဲ့ လီးတချောင်းလို လုပ်ပြီးအပိုင်စီးထားတဲ့ ထက်ထက်ကို ပညာပြချင်တာလဲပါတယ်။ ဟုတ်တယ်လေ.. အခု အချိန်မှာ မောင်ဝင်း လိုး ချင်နေ တာရွှေစင်ပဲဖြစ်ရမှာပေါ့။ ထက်ထက်က ခြင်းထဲကကြက်ပဲ။ လိုးနေကျစောက်ပတ်ကြီး။ရွှေစင် ကမန်းကတန်းထ၊ စကဒ်ကို ချွတ်ပြီးတာနဲ့ ထက်ထက်လို ဖင်ကုန်းလိုက်တာဘဲ။ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုလဲယုံတယ်လေ။
ရွှေစင့် အိုး ကထက်ထက်အောက်မလျှော့ဘူးဆိုတာ။ လင်ရှိမိန်းမဆိုပေမယ့် ဖင်ကြီးကတကယ့်ကို တောင့်တုန်း။ဖင်ကြီးကို ထက်ထက်နဲ့အပြိုင် ကော့ထား ထောင်ထားလိုက်ပြီး လီးကြီးကို တယုတယ စုတ်ပေးလိုက်တယ်။မောင်ဝင်းရဲ့လီးက သူ့ယောကျာ်းရဲ့လီးထက် အဆမတန်ပိုကြီးတာမို့ ရွှေစင် ရင်ခုန်သံမြန်လာတယ်။လီးကြီးရဲ့သွေးပြန်ကြောတွေက တင်းထွက်ပြီး လီးချောင်းကြီးက တဆတ်ဆတ်ဖြစ်နေလိုက်တာ။
လီးစုပ်နေရင်းနဲ့တောင် စောက်ပတ်ထဲကအရည်တွေက ပေါင်ခြံတလျှောက်စီးကျနေပြီလေ။မောင်ဝင်းအတွက် ကတော့ တကယ့်ကို နတ်ပြည်ရောက်နေသလိုပဲ။ မြင်ယောင်ကြည့်ပါဦး။တကယ့်ကို အလန်းလေးနှစ်ယောက် သူ့လီးက လု စုတ်ပေးနေလိုက်တာ။ တယောက်က နို့ကြီးကြီး၊သူ့မရီးက ဖင်ကြီးကြီးနဲ့။လေးဘက်ထောက်ပြီး လီးစုတ်ပေးနေကြတာမို့ ဖင်ကြီးတွေကတော့ လန်ထွက်နေတာပါပဲ။ ဒီပုံစံက တကယ့်ကို အားရစရာပါ။
အနေအထားက သူ့အမိန့်ကို ကျိုးနွံတဲ့ပုံပေါက်တဲ့ အပြင် ပြီးရင် စိတ်ကြိုက်အနေအထားပုံစံမျိုးစုံနဲ့ကမ်းကုန်အောင်တွယ်ပစ်နိူင်တဲ့ အိုးကြီး၂လုံးကို ကောင်းကောင်းတွေ့နေရတာမို့ လီး တင်မဟုတ် မျက်လုံးမှာပါ အရသာရှိတယ်။ သူ့မရီးကိုတော့ ဒီနေ့ သူကောင်းကောင်း သမ ဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ ဟုတ်ပ.. ရွှေစင့် အိုးကြီးက တကယ့်ကိုရှယ်ဘဲ။ သူ့အစ်ကို ကောင်းကောင်းမဖြိုရသေးပုံပဲ။ ဒီနေ့တော့သူစားဖို့ဖြစ်လာပြီပေါ့။
ပြီးတော့ ထက်ထက်ကိုလဲ ကောင်းအောင်လုပ်ပေးရဦးမှာပေါ့… ဒီဆော်လေးက တိမ်းတိမ်းပွေပွေနေတတ်တဲ့ သူ့ကို နားလည်ပေးတဲ့အပြင်အခုဆို သူ့သူငယ်ချင်းမလေးကိုပါ ခေါ်လာပေးတယ်လေ။မောင်ဝင်းက ရွှေစင် တို့၂ယောက်ကို လီးစုတ်တာ ရပ်ခိုင်းပြီး အိပ်ခန်းထဲသွားဖို့ခေါ်လိုက်တယ်။ ငနဲသားက သူငယ်ချင်းမနှစ်ယောက်ရဲ့ဖင်တင်းတင်းကြီးတွေကို လက်တဖက်ဆီနဲ့ ပွတ်သပ်ရင်းအိပ်ရာထဲခေါ်သွားတယ်။
အိပ်ရာထဲရောက်တာနဲ့ရွှေစင့်ကို ဒူးထောင်ပေါင်ကားခိုင်းပြီးတက်ချတော့တာပါဘဲ။ သူမ ခံနေကျလီးထက်ကြီးနေတဲ့ လီးတချောင်းမို့ရွှေစင် အံကြိတ်ခံနေရတယ်။ သူမရဲ့စောက်ပတ်နံရံလေးတွေ တဖြည်းဖြည်း ကျယ်ထွက်လာတာကို ခံစားမိတယ်။ လီးတဆုံးဝင်သွားပြီဆိုတာနဲ့ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းဆောင့်လိုးတော့တာ။ စောက်ရည်တွေ တရကြမ်းထွက်နေလို့သာတော်တော့တယ်။ ထက်ထက်ကတော့ မောင်ဝင်းဖင်နောက်မှာမှောက်ပြီး မောင်ဝင်းရဲ့ဂွေးဥတွေကို စုပ်နေလေရဲ့။ တခါတလေရွှေစင့်ဖင်ပေါက်ကလေးကိုပါလျက်ပေးတတ်တယ်။
“အ…အင့်အင့် ၊ ကိုရယ် ” “ရွှေစင် နာသွားလားဟင် ” အသခဲ ိုက်အောင်ကောင်းနေတဲ့ အချိန်မို့ ရွှေစင်ခေါင်းကို ကမန်းကတန်းခါရမ်းရင်း မောင်ဝင်းရဲ့ခါးကို ခြေထောက်နှစ်ဖက်နဲ့ချိတ်လိုက်တယ်။ စိတ်တိုင်းကျ ဆောင့်လိုးပေတော့ဆိုတဲ့သဘော။သူကလည်း တရှုးရှုးတရှဲရှဲနဲ့ဆက်တိုက်ဆောင့်နေတာ ဖွတ်ကနဲ ဖတ်ကနဲ အသံတွေဆူညံနေတာပဲ။
“အား.. ထွက်ပြီ ထွက်ပြီ “လို့ ပြောရလောက်အောင် ရွှေစင် အရှက်မကုန် သေးပေမဲ့ ရွှေစင် ပြီးသွားတဲ့ အချိန်မှာတော့ ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲဖြစ်ပြီး စောက်ပတ်ထဲကအရည်တွေ ပွက်ကနဲထွက်ကျလာတော့တာပေါ့။ရွှေစင်ကျေနပ်အောင်ဆယ်ချက်လောက် ဆက်ဆောင့်ပြီး ထက်ထက်ကိုအလှည့်ပေးဖို့မောင်ဝင်းစဉ်းစားလိုက်တယ်။အခုဆိုရင် ရွှေစင်ဟာ သူလိုးဖူးတဲ့မိန်းမဖြစ်သွားပြီးသူ့လီးကိုလဲ စွဲသွားလောက်ပြီလေ။
မောင်ဝင်းဟာ သူ့လီးကို ကြီးအောင်အမြဲလုပ်နေတတ်ပြီး အချိန်ကြာကြာလဲဆွဲလိုးနိုင်သူမို့ သူနဲ့ ပြတ်သွားတဲ့ ရည်းစားဟောင်းတေေွ တာင် လမ်းကြုံရင် သူ့ကို ကုန်းသွားကြရတာပါဘဲ။“ထက် လေးဘက်ထောက်လိုက် ” ဒီစကားကို စောင့်နေသူမို့ ထက်ထက် ချက်ချင်းဘဲ ဖင်ကုန်းပေးလိုက်တယ်။ကုန်းပေးနေသော ဖင်နှစ်ခြမ်းကို ဖြဲပြီး ပြူထွက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲ ဒစ်ကြီးကို ထိုးလိုက်တော့ “အမလေး … အင့် အင့် ” စောက်ရည်တွေရွှဲနစ်နေတာမို့ တချက်ထဲနှင့် တဆုံးဝင်အောင် ထိုးချပြီးဆောင့်လိုးလိုက်တော့သည်။
ဆောင့်နေရင်းလည်း ဖြူးဖွေးဖွံ့ထွားသော တင်ပါးကြီးများကို တဖြန်းဖြန်းရိုက်လိုက်၊ နို့အုံများကို လှမ်းဆွဲလိုက်နှင့် ကောင်းကောင်းကြီး လိုးနေတော့သည်။ “ရှူး ….. အား ကျွတ် ကျွတ် ” “ဆောင့် ဆောင့် အား ” “အား အား ဟင်း ” မောင်ဝင်း၏ဆောင့်ချက်တွေကြောင့် ထက်ထက်မှာ ဖင်ဘူးတောင်းထောင်သည့် အနေအထားကိုပင် ရောက်နေပြီ။
ရွှေစင်မှာ တဏှာရမက်အရမ်းထန်ပြင်းနေသည့်အပြင် တခြားမိန်းမတစ်ယောက်လုပ်တာကို မိမိလည်းကျန်မနေပဲလိုက်လုပ်ချင်သည့်စိတ်ကြောင့် အမောမပြေသေးသည့်ကြားက ထပြီး ထက်ထက်နှင့်ယှဉ်ကာ ဖင်ထောင်ပေးလိုက်သည်။ရွှေစင် စိတ်တေ ွ ထ နေပြီဆိုတာ သိတ့ေဲ မာင်ဝင်းက ချက်ချင်းဘဲ လီးကို ရွှေစင့်စောက်ပတ်ထဲပြောင်းသည်။လီးတချောင်းထဲကို မျှ ခံနေရတဲ့ ကောင်မနှစ်ကောင်ကို မျှမျှတတလိုးပေးဖို့ ဖင်ကြီးတွေကို ပူးကပ်နေအောင်နေရာချပြီးတယောက်အချက်၅၀စီဆောင့်လိုးပေးလိုက်တယ်။
ဖင်တုံးကြီး၂တုံးပူးကပ်နေပြီဖြစ်တဲ့ ကောင်မ၂ကောင်က လျှာချင်းတောင်ပလူးနေလေရဲ့။ထက်ထက်ကတော့ ကိုယ့်စောက်စိကိုယ် ပြန်ကလိနေသေးတယ်။ ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း ဖင်ကြီးတွေ လှိုင်းထ သွားတာကို တွေ့နေရတာမို့မောင်ဝင်းတယောက်သုက်လွှတ်ချင်လာတယ်။ရွှေစင်အတွက် အမှတ်တရဖြစ်သွားအောင် မျက်နှာပေါ်မှာ ပြီးပေးဖို့ “ဒူးထောက်လိုက်ကြစမ်း ” အမိန့်နာခံတတ်တ့ ဲ အရုပ်လေးတေလွ ို ရွှေစင်တို့ ဒူးထောက်လိုက်ကြတယ်။ မောင်ဝင်းက သူ့လီးကို ခပ်ပြင်းပြင်းဂွင်းတိုက်လို့… ခဏနေတော့ သူ့လီးတုတ်တုတ်ကြီးထဲက လရည်တွေပန်းထွက်လာပါတော့တယ်။
ပထမတော့ ထက်ထက်မျက်နှာပေါ်။ ချက်ချင်းဘဲ ရွှေစင့်မျက်နှာပေါ် ရွှေ့လိုက်တာ။ လရည်တွေက အများကြီးမို့ ပါးစပ်ထဲဝင်ရုံမကဘူး မျက်နှာပေါ် ဆံစပ်တွေပါ စင်ကုန်ပါတယ်။ ရွှေစင်အဖို့ မျက်နှာပေါ်မှာ အပြီးခံရတာ အသစ်အဆန်းတခုပါဘဲ။ ပြီးတော့လီးပျော့ပျော့ကြီးနဲ့တောင် ရွှေစင့်ပါးကို ရိုက်လိုက်သေးတယ်။ရွှေစင်နာရီကို ကြည့်လိုက်တော့ ညနေ။ ဈေးဝယ်ဖို့ထွက်လာတာ အလိုးခံနေရင်းနဲ့အိမ်ပြန်ဖို့နောက်ကျနေပြီ။
သူမနေတာက ယောက်ခမတွေအိမ်မို့နောက်ကျလို့မဖြစ်။ မျက်နှာသစ်ရင်းကြည့်လိုက်တော့ မျက်နှာက ပေပွနေတာပဲ။ အဆိုးဆုံးမှာ ဆံနွယ်တွေက သုက်ရည်တွေ၊ ချွေးတွေနဲ့ ပူးကပ်နေတာ။ဘယ်လိုမှ သပ်သပ်ရပ်ရပ်ဖြစ်အောင်လုပ်လို့မရတော့။ မျက်နှာသစ်ပြီးထွက်အလာ ဧည့်ခန်းထဲ ရောက်တော့ မောင်ဝင်းက ဘောင်းဘီတိုနဲ့ထိုင်နေတာတွေ့သည်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ရွှေစင်ရှက်နေသေးသည်။
မျက်နှာဘယ်လို ထားရမလဲ မသိ။ “ရွှေစင်ပြန်တော့မလို့လား ” “အင်း… ဟိုကောင်ကော ” “မောပြီး အိပ်နေပြီ ” ပြောပြောဆိုဆို ရွှေစင့်ကို ဖက်ပြီး အနမ်းမိုးများရွာချလိုက်လေသည်။“ကိုယ် ရွှေစင့်ကို နောက်တချီလောက် ထပ်လိုးချင်သေးတယ်၊ လိုးရတာ မဝသေးဘူး ” “အာ နောက်ကျနေပြီဟ၊ နင့်အမေကြီးက ပွစိပွစိနဲ့ ” မောင်ဝင်းက ကိုယ်လိုချင်တာရအောင်ယူတတ်သူဖြစ်သည်။
ရွှေစင့်ကို စတွေ့ စကထဲက ထမိန်လှန် ဖင်ကုန်းခိုင်းပြီး ချ ချင်နေတာမို့ “ထမိန်လန်ပြီးကုန်းပေးကွာ ဖင်ကြီးကိုကြည့်ပြီးလိုးချင်လို့ ” ရွှေစင်လည်းမတ်တတ်ရပ်လျှက်ပဲ လက်ထောက်ပြီး ဖင်ကုန်းပေးလိုက်တယ်။အတွင်းခံကို ဒူးခေါင်းလောက် တွန်းချပြီးနောက်သူ့လီးကြီးဝင်လာတာပဲ။ “စောက်ပတ်လေးကို ဖြဲထားပေး ”ရွှေစင်လဲ စကားများမနေတော့ဘဲ ဖင်ကို ကော့ထုတ်၊ လက်ကို နောက်ပြန်ပြီး စောက်ပတ်နှစ်ခြမ်းကိုဖြဲပေးလိုက်တယ်။
“အွန့်… အား၊ ကျွတ် ကျွတ် ” “ရွှေစင်ရယ်၊ ကောင်းလိုက်တာ၊ စီးနေတာပဲ၊ ကိုယ်တော့ ရွှေစင့်စောက်ပတ်ကို အရမ်းခိုက်သွားပြီ ” “အင့် အင့် အား ” စောက်ဖုတ်ထဲ လီးကို သွင်းပြီး ပြန်ဆွဲနုတ်လိုက်တိုင်း စောက်ဖုတ် အကွဲ ဘေးသားတွေပါ ပါ သွားတယ်။ရွှေစင်လည်း ဖင်ကြီးကိုတောင် နောက်ပြန်ဆောင့်ပေးနေမိတယ်။ မောင်ဝင်းက ရွှေစင့်အကျီ င်္ပေးကနေနို့တွေကို ဆုပ်ချေနေတာကြောင့် အကျီ င်္တွေလဲ ကြေကုန်ပါပြီ။
သူက အားရပါးရဆောင့်ပြီးလိုးနေရာက အရှိန်လျှော့သွားတာကြောင့် “ကိုယ် မောသွားပြီလားဟင် ” “ဟုတ်တယ် ရွှေစင်ရယ်၊ ဟူး.. ရွှေစင်အပါ်က တက်ဆောင့်ပေးနော် ” ရွှေစင်လည်း မငြင်းတော့ဘဲ ထောင်မတ်နေတဲ့ သူ့လီးပေါ်မှာ ကားယားခွထိုင်ပြီး
စောက်ဖုတ်နှစ်ခြမ်းကိုဖြဲကာ လီးထိပ်ပေါ် တေ့ ထိုင်ချလိုက်တော့ ဖွပ်ကနဲ ဝင်သွားတော့တာပေါ့။စောက်ပတ်က လိုးသားကျသွားပြီမို့ ချောချောမွေ့မွေ့ပဲ ဝင်သွားတာပေါ့။ ရွှေစင်လည်းအပေါ်ရောက်တာနဲ့ စိတ်ပါလက်ပါ ထိုင်ချလိုက် ပြန်ကြွလိုက်နဲ့။
“အင့် အင့် အား ” “ဆောင့် ရွှေစင် ဆောင့် ၊ အသားကုန်သာဆောင့် ” မောင်ဝင်းက အောက်ကနေပြီး ရွှေစင့်ဖင်တုံးကြီးကို တဖြန်းဖြန်းရိုက်လိုက်၊ အောက်ကနေ ခပ်ကြမ်းကြမ်းပြန်ဆောင့်ပေးလိုက်နဲ့ အရသာယူနေပါတယ်။ တခါတလေများ ရွှေစင် ဖင်ဝလေးကို
လက်ညှိုးလေးထိုးထည့်ဖို့ ကြိုးစားနေတာကြောင့် ရွှေစင်ခမျာ အသည်းတယားယား။လောကကြီးကို မေ့လောက်အောင်အချက်ပေါင်းများစွာ ဆက်တိုက်ဆောင့်ပြီးချိန်မှာ လီးကြီးထဲက လရည်တွေဟာ ရွှေစင်စောက်ခေါင်းထဲ ပန်းဝင်သွားပါတော့တယ်။
ရွှေစင်လဲ လရည်ထွက်တာကို သိသိချင်း စောက်ခေါင်းထဲကို လီးတချောင်းလုံး အဆုံးထိဝင်အောင် အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ ဆောင့်ချထိုင်ပေးလိုက်တာ စောက်ခေါင်းလေးတလျှောက် လီးကြီးပွတ်တိုက်တိုးဝင်သွားတာမို့ အီစိမ့်နေတာပါဘဲ။ “ဗွတ် ဗွတ် ” ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်လိုးထားလို့ စောက်ခေါင်းထဲက လေတွေပြန်အံထွက်နေပါပြီ။
“ ရေဆေးမလို့လား ” “ အင်းပေါ့ ” “ မဆေးပါန့ ဲ ချစ်ရယ်၊ ကိုယ့် လရည်တေယွ ူပြီးပြန်နော် ” “ အာ ကိုယ်ကလည်း တမျိုးကြီးပဲ။ မသွားချင်ပါဘူး။ ” ရွှေစင်ခမျာ ငြင်းလို့မရနိုင်တာကြောင့်ရော၊ မောင်ဝင်းကချွဲနေတာကြောင့်ရော ဒီလိုပဲပြန်ဖို့ စဉ်းစားရတော့သည်။
ခုနင်က အနှိုက်အညစ်ခံထားရလို့ ကြေမွနေတဲ့ အကျီ င်္လေးကို အတတ်နိုင်ဆုံးပြန်ပြန့်အောင်ကြိုးစားရသေးသည်။
စကဒ်ထမိန်ကလဲ တွန့်ခေါက်ပြီး တချို့နေရာမှာ သုက်ရည် အကွက်တွေက ကော်လို ကပ်လို့။ထက်ထက်အခန်းကပြန်လာတော့ တော်တော်နောက်ကျနေပြီ။ မောင်ဝင်းကို လိုက်ပို့ခိုင်းဘို့ကလဲ ယောက်ခမကြီးသိရင်ကွိုင်။ သူတို့သား ငယ်ငယ်လေးကို မြူဆွယ်တယ်ဖြစ်ဦးမယ်။အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ယောက်ခထီးကြီး ဦးမောင်မောင်ကိုယ်တိုင်တံခါးလာဖွင့်ပေးသည်။
ရွှေစင် ရှက်လိုက်တာလေ။ မျက်လုံးချင်းတောင် မဆိုင်ဝံ့ဘူး။ တော်သေးတာက ယောက်ခမကြီးသာ တွေ့သွားရင်သွားပြီ။ သူ့ပါးစပ်ကိုအကြောက်ဆုံးဘဲ။ ရွှေစင့်ပုံကလဲ တော်တော်ရုပ်ပျက်နေတာ။ အကျီ ၤ၊ ထမိန်တွေကကြေမွလို့ ဆံပင်တွေ၊ ထမိန်မှာရော သုက်ရည်ပေနေတဲ့နေရာတွေ။ ပေါင်ကြားမှာတောင်ခုထိစိုစိစိအရည်တွေပါလာသေးတယ်။သေသေချာချာကြည့်လိုက်ရင် ကောင်းကောင်းအဆွဲခံလာရတဲ့ မိန်းမမှန်းသိသာတယ်။
ဦးမောင်မောင်ကလဲ သူ့ချွေးမကို အမြဲ စူးစိုက်ကြည့်နေတော့ တွေ့ပြီပေါ့။ လီးကထောင်းကနဲ ထောင်ထွက်လာတာမို့ ခါးကို ခပ်ကိုင်းကိုင်းလုပ်ထားရတယ်။ အဘွားကြီးဒေါ်မိမိကလဲ ရေချိုးနေလို့ ဦးမောင်မောင် ကောင်းကောင်း ငမ်း ပါလေရော။ အိမ်ထဲဝင်သွားတဲ့ ရွှေစင်၏ နောက်ပိုင်းကို ကြည့်ကာ ဦးမောင်မောင် တယောက် စိတ်မောရပြန်သည်။လှနိုင်လွန်းသော တင်သားများ။
တနေ့ အဲ့ဒီအိုးလှလှလေးကို လိုးဦးမည်ဟုလည်း စဉ်းစားလိုက်မိသည်။ အခုတော့ သူ့အတွက်ပဟေဠိဖြစ်နေတာက သူ့ချွေးမချောလေး ဘယ်သူ့ကို သွား ကုန်း လာတာလဲ ဆိုတာပါပဲ…။ဦးမောင်မောင် မကျေနပ်သည့်တချက်မှာ ကိုယ့်သား၏ မိန်းမသည် လီးဆာလာသည့် အခါတွင် တစိမ်းယောကျ်ားတယောက်ကို သွားကုန်းနေတာကိုဖြစ်သည်။ ဒီအိမ်မှာ နီးနီးကပ်ကပ်နေသည့် ယောကျ်ားရင့်မာကြီးတယောက်ရှိရဲ့နဲ့။ မိမိအနေနဲ့ မစွမ်းပေမဲ့ သန်သေးသည်။
မမျှော်လင့်ခြင်းများ ရွှေစင်မှာ နောက်ပိုင်းရက်များတွင် စိတ်များ ရှုပ်ထွေးနောက်ကျိနေသည်။ အမှန်အမှားကို ကွဲကွဲပြားပြား နားလည်ပါလျက် မိမိခန်နာကိုယ် က ဖောက်ပြန်နေသည်။ စောက်ခေါင်းထဲမှပင် တဆစ်ဆစ်ဖြစ်နေသည်။မတ် ဖြစ်သူနှင့် နေ့တိုင်းသွား အိပ် နေပါက တချိန်ချိန်လူမိတော့မည်။ မောင်ဝင်း၏ လီးနှင့် မိမိယောကျာ်း၏လီးကို နှိုင်းယှဉ်မိသောအခါ တွင်လဲ မိမိ၏လင်သားကို အထင်သေးလာသည်။ ဒီအိမ်မှာ ဆက်နေလို့ ကလဲ ဦးမောင်မောင်ကို ခြင်ထောင်ထဲ သိမ်းသွင်းမိတော့မည်။ ဒါမှမဟုတ်လဲ
ရေချိုးခန်းထဲပေါ့လေ။
ဦးမောင်မောင်မှာ ရွှေစင် အမူအရာပျက်နေတာကို သတိထားမိလာသည်။ သူနှင့် လက်မောင်းချင်းထိမိတာကို ပင် ရွှေစင် ရှက်သွေးဖြာသွားတတ်သည်။ ထို့ကြောင့် ရွှေစင်ကို ပိုပြီး မထိခလုတ် ထိခလုတ်လုပ်လာသည်။ ရွှေစင် ထမင်းဝိုင်းပြင်နေတာမျိုး ဆိုပါက နောက်မှလီးနှင့် မသိမသာထောက်ထားပေးတတ်သည်။ရွှေစင်အနေနဲ့လဲ လီး ဆာနေသူမို့ ဦးမောင်မောင်လီးကို ပင် ကုန်း မည့်အနေအထားရှိသည်။
သို့သော် အခြေအနေအချိန်အခါက မပေး။ ဒါနဲ့တနေ့တော့ ဦးမောင်မောင်အတွက် အခွင်ကထူးကြီးပေါ်လာ၏။ဒေါ်မိမိ၏အမျိုးတယောက်ဆုံးလို့ အဘွားကြီးမှာ နယ်ကို ခဏသွားမည်။ ဦးမောင်မောင်၏တာဝန်မှာ ကားဂိတ်ကို လိုက်ပို့ပေးရန်ဖြစ်၏။ အဘွားကြီးမရှိတဲ့နောက် ရွှေစင်လေးကို ဆွဲ စား ဖို့ပဲကျန်တော့သည် မဟုတ်လော။ သူ့သားမောင်ကျော်မှာ ဒီနေ့ပြန်လာတော့မှာ မို့အချိန်တော့ သိပ်မရ။
သို့သော်ရသမျှအချိန်အတွင်း အကောင်းဆုံးကြိုးစားရန် ဦးမောင်မောင်ဆုံးဖြတ်ထားသည်။ဦးမောင်မောင်တို့ ကားဂိတ်သွားကတည်းက ရွှေစင်စိတ်လှုပ်ရှားနေသည်။ ဦးမောင်မောင်ပြန်ရောက်လာရင် သူမကို လိုး ဖို့ကြိုးစားမှာသေချာသည်။ သူမကလည်း လိုက်လျောလိုက်ဖို့ပင်စဉ်းစားထားပြီးပြီ။ယောက်ခထီးကြီးကိုလဲ သူမမြည်းကြည့်ချင်နေသည်။ ဒီနေ့နေ့လည် သူမ အမျိုးသားပြန်လာမည်။
တနေ့တည်းနှင့် သားအဖ၂ယောက်လိုးတာခံရမှာ တွေးကြည့်ရင်းနဲ့ ပင် စောက်ရည်ရွှဲလာသည်။ အကျီ င်္ကိုလဲ အပါးပင် ဝတ်ထားလိုက်သည်။ သို့သော်လည်းမမျှော်လင့်တာတွေဘဲ ဖြစ်တတ်တ့ေဲ လာကကြီးရဲ့ ထုံးစံအတိုင်း….ဆလင်း ဒီနေ့တော်တော်တင်းနေသည်။ အိမ်ကမိန်းမက ပိုက်ဆံမရှိတော့ဘူးဆိုပြီးရစ်သည်။ရေသန့်ပို့တ့ကဲ ုလားယူထားမှတော့ ပိုက်ဆံရှိမလား။ ဒင်း သိဖို့ကောင်းတယ်။
အလုပ်နောက်ကျလို့ သူဌေး ကကော သည်။ဘာမဆိုင်ညာမဆိုင် စောက်ကုလားတွေ ဘာဖြစ်တယ်၊ညာဖြစ်တယ်ဆိုပြီးအဆဲခံလိုက်ရသေးသည်။ အသားမဲတာနဲ့ဘဲ လူလူချင်း ခွဲခြားဆက်ဆံနေကြတာကိုး။ဒီတိုက်ခန်းပေါ်ရေသန့်ပို့ရတာတော်တော်ပင်ပန်းသည်။ရေသန့်ဘူး ဘယ်ညာ ထမ်းပြီးတက်ကြည့်ကြဦး။ သောက်ကောင်းလုပ်ပြီး လေးလွှာမှာနေကြတာကိုး။ဘလဲ ်တီးလိုက်တော့ တံခါးလာဖငွ့်ပေးတ့ ဲ မိန်းမက တော်တော်ချောတယ်။
“အချိန်မရှိ အချိန်ရှိဟယ် ” ဆိုပြီး စူပုပ်နေတဲ့ မျက်နှာကြီးနဲ့ဖြစ်သည်။“လာ လာ မီးဖိုချောင်ထဲ ဝင်ထားသွားပေးစမ်း ”ခြေထောက်တွေကို ဆောင့်လို့ ရှေ့ကလမ်းပြသွားတယ်။သူမ၏ ဖင်တုံးကြီးတွေတုန်ခါသွားတာကြည့်ရင်း ဆလင်း တံထွေးသာမျိုချနေမိသည်။ ဒီဆော်ကြီးကို ဖင်ကုန်းခိုင်းပြီး နောက်ကနေခွ လိုး လိုက်ရရင်တော့ သေပျော်ပါပြီလို့တွေးမိသည်။
ပိုက်ဆံပေးတော့ တထောင်တန်ပဲရှိသတဲ့။ ဆလင်းလဲ ကိုယ့်ဟာကိုယ်ညစ်နေတာမို့ အကြွေယူလာဖို့မေ့သွားသည်။ငွေလေးရာ ဒီလေးလွှာကို နောက် တခါတက် လာပြန်ပို့ပေးရဦးမှာလား။ ဒီနေပူကြီးထဲမှာ…..ကောင်မရဲ့စောက်ခွက်ကို ဖြတ်ပြီး လက်ပျံကျွေးလိုက်သည်။ ဆလင်းအတွက်တော့ရိုးနေပြီ။ အိမ်က မိန်းမကို မူးပြီးရိုက်နေကျ။ တံခါးကို ခပ်မြန်မြန်ပိတ်ပြီး ဂလန့်ထိုးလိုက်သည်။ ဒီအိမ်က ကား အောက်မှာမရှိတေ့ွ ခ့ြဲပီးသား။
ရွှေစင့်ခေါင်းထဲမှာ ကြယ်တွေ၊ လတွေ မြင်သွားသည်။ နာလိုက်တာလဲ ပြောမနေနဲ့တော့။မူးဝေပြီးနေရာမှာဘဲလဲကျသွားသည်။ ကုလားကရွှေစင့်ကို ပွေ့ချီလာသည်။ ဦးမောင်မောင်တို့ အိပ်ခန်းထဲဝင်ပြီး ကုတင်ပေါ် ဝုန်းကနဲ ပစ်ချလိုက်သည်။ ကုလားက ရွှေစင့် အကျီ င်္ကိုဆွဲဖြဲပစ်သည်။ရင်ဘတ်ဟာလာဟင်းလင်း ဖြစ်သွားခြင်းနှင့်အတူ ရွှေစင်၏ လှပပြည့်တင်းသော ရင်အစုံမှာ လှပစွာ
ပြူးထွက်သွားသည်။ ဖြူဝင်းသော အသားအရည် ပိုင်ရှင်ဖြစ်သောကြောင့် ရင်သားများမှာပိုမို ဖြူဝင်းကာအလွန်လှနေသည်။ ရွှေစင်မျက်နှာလေးမှာ နီမြန်းလျက် မျက်ရည်များ ပြည့်နှက်နေသည်။
“ဘာလုပ်တာလဲ.. အဟင့် ” “ပါးစပ်ပိတ်ထား ပါးထပ်ရိုက်ပစ်လိုက်မယ် ” ဒီကုလား သူ့ကို ဗျင်းတော့မယ်ဆိုတာ ရွှေစင်သိပေမယ့် သိပ်မရုန်းရဲတော့ ပါဘူး။“မလုပ်ပါနဲ့ …ငါ့မှာလင်ရှိတယ် မကောင်းပါဘူး ” မသိစိတ်က ခပ်ကြမ်းကြမ်း ပြုကျင့်ရသည်ကို အရသာတွေ့တတ်သော ဆလင်း အဖို့တော့ တောင်းပန်သံများကို သနားရမည့်အစား နားဝင်ပီယံဖြစ်သော သီချင်းသံအဖြစ်သာ ခံစားနေရလေသည်။
ထို့နောက် ဆလင်းက ရွှေစင်၏ နုနုရွရွ ပါးပြင်လေးကို ဖျန်းခနဲ ဖြတ်ရိုက်လိုက်ပြန်သည်။ယောက်ျားကြီးတယောက်၏ အားအပြည့
Reactions

Post a Comment

0 Comments